Het atelier Mijn Buuf is ontstaan uit een initiatief binnen Stichting Dutch Integration Group. We wilden ons richten op statushouders die meer moeite hebben met participatie en integratie en hen extra mogelijkheden geven om Nederlands te oefenen in een werkomgeving. Daarbij gingen we uit van de verschillen tussen mannen en vrouwen met betrekking tot participatie.
Vrouwen onder de statushouders vormen een kwetsbare groep. Ze zijn, soms doordat ze een gezin met kinderen hebben en soms door de cultuur, veel meer aan huis gebonden. Participeren maakt het makkelijker om de taal en gebruiken te leren. Met Mijn Buuf wilden wij deze vrouwen helpen hun plekje in de Nederlandse samenleving te vinden. Ook voor laaggeletterden en lageropgeleiden is het, naast het leren van een nieuwe taal, erg lastig om praktijkgerichte werkervaring op te doen. Taal dagelijks gebruiken in een omgeving met Nederlanders draagt bij aan snellere participatie.
In 2020 werd Mijn Buuf een sociale onderneming, waarbij de Stichting Dutch Integration Group aandeelhouder is voor eventuele winsten én om toezicht te houden op het realiseren van de maatschappelijke doelstelling.
De activiteiten brachten we onder in het traject "De Reis bij Mijn Buuf". Binnen het atelier Mijn Buuf werken we met wereldvrouwen met een afstand tot de samenleving en maken we verkoopbare producten en producten voor andere goede doelen. Het met elkaar werken is geen doel, maar hét middel om hen te ondersteunen naar een actievere plek in de samenleving. Tijdens hun 'reis' leren zij eenvoudige werknemersvaardigheden in het atelier en ontwikkelen ze zich taalkundig en op persoonlijk vlak met lessen en maatjes.
